Wilde Westen

Woensdag 9 mei

Onze biologische klok is nog steeds niet helemaal gewend aan het nieuwe ritme. Uitslapen is er daarom niet bij en rond 7 uur zitten we al aan het ontbijt. Het is stralend weer en de temperatuur is dan al zo'n 22 graden. 

Vandaag willen het Colorado National Monument bezoeken. Dit is een park half-woestijn gelegen op het Colorado Plateau. We bezoeken eerst het visitor centre waar we ontvangen worden door een vriendelijke, oudere dame. Ze vertelt ons honderuit over het monument, over de streek en haar eigen geschiedenis. Verder is ze ook erg geinteresseerd in onze afkomst en zo blijven we langer als gepland hangen in het bezoekerscentrum. We mogen niet weg gaan zonder in het gastenboek te schrijven wat we met plezier doen aangezien de dame enorm de tijd voor ons nam.

Eenmaal buiten is het tijd voor het werkelijke bezoek. We klimmen al snel weer de hoogte in maar gelukkig blijft de temperatuur hoog. Op verschillende plaatsen stoppen we en genieten we van de panoramische uitzichten. We wandelen zelfs nog een van de kortere wandelroutes. Voor André als professioneel hiker is dit natuurlijk een geweldige ervaring. 

We zijn een aantal uren zoet met het doorkruisen van het park. Als we eruit komen hebben we een kop koffie wel verdiend en stoppen we in het eerste plaatsje, Fruita, wat we tegenkomen. Op de weg terug naar de auto zien we twee oude Amerikaanse auto's staan die we van wat dichter bij willen bekijken. Ze staan voor de deur van een vervallen Amerikaans huisje. Zo'n typisch houten huis met een veranda met een klein tuintje erom heen. Het tuintje ligt vol met troep en er zitten ook nog twee mannen te genieten van het mooie weer. Dit zijn waarschijnlijk de vieste mannen van Colorado. De kleren kunnen waarschijnlijk rechtop staan en hun haren zijn ook in geen jaar meer gekamd maar ze zijn erg vriendelijk en dus knopen we een praatje met ze aan. 

Vol trots laten ze de auto's zien. Terwijl de ene rustig in z'n stoel blijft zitten (hij zit aan de zuurstof) gooit de andere de motorkap open en worden we overspoeld met informatie. Niet alleen over de auto's maar ook over de mannen zelf. Ze willen alletwee zoveel vertellen dat ze elkaar constant in de rede vallen. Zo is de ene man zo handig met mechanische dingen dat hij elke auto aan de praat krijgt en sinds kort is hij ook een computer technicus. En de andere weet ons te vertellen dat hij ook nog Nederlands bloed door z'n aderen heeft stromen. Samen met nog twintig andere soorten want hij was ook deels Schots, Iers, Italiaans en nog 4 verschillende Indianenstammen behoorden tot zijn afkomst. 

We nemen afscheid van de mannen en rijden door naar het eerstvolgende dorpje Grand Junction. Een schitterend plaatsje met mooie straten en gezellige winkeltjes. 

Tegen de avond keren we terug naar het hotel waar we een gratis glas wijn krijgen aangeboden. (natuurlijk wel nog even onze identiteitskaart laten zien, want stel je voor dat we vandaag opeens niet meer boven de 21 jaar oud zijn)

Op onze laatste avond in Colorado eten we in het dorpje Palisade en nemen we nog een afzakkertje in de plaatselijke saloon. Buitenlanders zien ze daar niet vaak en dus worden we met argusogen bekeken als we de bar binnenstappen. Toch vinden ze het allemaal erg interessant en tegen de tijd dat we weggaan worden we uitgezwaaid en bedankt dat we langs zijn gekomen. 

Een mooie afsluiter van deze dag. Nu het bed in en morgen richting Moab.

(nieuwe foto's zijn toegevoegd)