Van Disney naar ER

Zondagochtend vroeg vertrekken we vanuit de Keys naar Port St Lucie. We moeten dwars door Miami heen maar gelukkig is het op zondagochtend rustig op de weg. Na 2 uur rijden arriveren we bij onze tussenstop Boca Raton. De naam is al leuk! Quinn wordt precies wakker als we de parkeergarage inrijden van een openlucht shopping mall. Het is 11 uur en op een lunchzaak na is er nog niets open. De lunchroom heeft een beschut terras waar allerlei speelgoed voor kinderen staan en Quinn vindt het fantastisch. Terwijl wij lekker een kopje koffie drinken en wat eten, scharrelt Quinn er vrolijk op los. Af en toe komt hij een stukje French Toast proeven want dat is wel heel erg lekker. 

Na de lunch zijn de winkels open en doen we een rondje. Het ziet er heel gezellig uit. De terrassen zitten vol en de winkels zijn stuk voor stuk mooie boutiques. 
Tijdens Quinn's middagdutje rijden we verder naar Port St Lucie. Daar komen we aan bij een Best Western Hotel. Dat is niet veel soeps maar gelukkig is het maar voor 1 nacht. 

Het ontbijt is daarentegen wel goed te doen en Quinn eet naast een banaan bijna een halve bagel op. 

Helaas heeft Quinn een wat vervelend hoestje en lijkt het er op alsof hij een verkoudheid te pakken heeft. Waarschijnlijk van de vele airco's die overal hangen. Zelfs vestjes en dikke sokken zijn daar niet tegen bestand. 

Na het ontbijt rijden we verder naar Orlando. Daar overnachten we in een Disney hotel. Quinn ligt weer lekker te tukken en het is mama die als een klein kind zit te stuiteren op de stoel wanneer ze Mickey en Minnie in het oog krijgt. Dit brengt heel wat vrolijke herinneringen naar boven.

        
We slapen in Disney's Animal Kingdom Lodge. Dit is een hotel in geheel Afrikaanse stijl waarbij we een hotelkamer hebben met zicht op de Savanne. Jawel, je leest het goed. We hebben een heuse savanne voor de deur en daar lopen giraffes, zebra's, herten en nog allerlei dieren die je normaal in Afrika tegenkomt. Maar hier geen Afrikaanse taferelen. Alles is zo gelikt als het maar kan want het blijft natuurlijk Disney. Zo krijgen we bij het inchecken een magic band om ons arm. Ook Quinn krijgt een mini magic band. Met dit bandje krijg je toegang tot van alles binnen Disney. Je hotelkamer, het zwembad, de speeltuin enzovoort. En niet te vergeten je kan er ook mee betalen. Dat is erg gevaarlijk kan ik je vertellen. Je bent in een restaurant of in een winkel en met een zwaai van je pols langs een apparaatje "betaal" je (en je moet een pincode invullen). Dat voelt natuurlijk helemaal niet als betalen dus het is opletten geblazen. 

Op de eerste avond gaan we bij Boma eten. Een prachtig restaurant met een Zuid-Afrikaans buffet. Er is volop keuze en alles is even heerlijk. Ook voor de kleintjes is er genoeg keus want tussen de Zuid-Afrikaanse brouwsels is er ook gewoon mac 'n cheese of cupcakes als dessert.  Quinn probeert wat mashed potatoes en wat gestoomde groentes maar zijn fles blijft het allerlekkerst. 

Op onze tweede Disney dag twijfelen we nog heel even of we toch niet een van de parken moeten bezoeken maar we besluiten om het niet te doen. We kunnen namelijk ook gratis Disney sfeer proeven in het winkelcentrum Disney Springs. Nou ja, gratis. Swoop, swoop gaat de magical band langs de betaalautomaat. Een gepersonaliseerde kerstbal voor Quinn, een Pandora bedel voor mama, een drankje bij de Starbucks. Naast het winkelen rijden we een rondje in een treintje en gaan we op de draaimolen en dat is al sensatie genoeg voor Quinn. 

'S Avonds gaan we bij het andere Disney restaurant eten in ons hotel. Dit is een echte 'fine dining'experience' en ook met Quinn gaat dit hartstikke goed. We zitten wel al wat eerder dan gebruikelijk aan tafel (17:30 uur) maar het eten smaakt er niet minder om. We eten heerlijke Zuid-Afrikaanse gerechten en Quinn eet een pasta-gerechtje wat we zelf hebben meegenomen. Verder hapt hij wat mee van het brood en hij is een perfecte tafelgenoot. 

Eenmaal terug op de kamer is Quinn's hoestje erger geworden en heeft hij een piepende ademhaling. Het piept en het kraakt en dit hebben we nog nooit bij hem gehoord. Hij heeft al eerder pseudokroep gehad maar zo erg als nu is het nog niet geweest. Andre en ik googelen wat af en terwijl de ene site zegt dat het geen kwaad kan, laat de andere site je beven op je benen. En wat is nu juist? Wat dat betreft is het internet natuurlijk zo onbetrouwbaar als wat en pretendeert iedereen de waarheid te weten. Ondertussen blijft Quinn's ademhaling gieren. We proberen wat te stomen in de douche maar aangezien Quinn daar niks van moet weten als hij niet onder de douche mag wordt het piepen alleen nog maar erger. Zijn hartje gaat tekeer en met mijn geschiedenis van astma worden Andre en ik toch wel erg onzeker. 

Al gauw schakelen we over op standje praktisch en gaan we er vanuit dat zo'n groot concern als Disney vast een eerste hulp heeft of een dokter. Met zoveel kindjes zal het niet de eerste keer zijn dat er iets gebeurd. Misschien naïef want als ik de receptie bel wordt ik met spoed doorverbonden en hoor ik : 911, what's your emergency? Uhm, dat is misschien wat te overdreven maar ik heb ze nu eenmaal aan de lijn dus ik doe mijn verhaal. Ze besluiten iemand langs te sturen en binnen 10 minuten wordt er op de deur geklopt. Ik doe de deur open en daar staan twee grote mannen met een brancard voor de deur. Door alle commotie word ik door dat beeld wel even uit het harnas geslagen. Zou het zo serieus zijn? 

Quinn zit ondertussen Baby TV te kijken op de iPad en laat zonder problemen zich onderzoeken. De mannen luisteren naar z'n longen en ze zijn het er over eens dat het inderdaad niet helemaal goed klinkt. Ze leggen uit dat we naar een child care center kunnen gaan op 45 minuten rijden vanaf hier of gewoon naar het ziekenhuis op 10 minuten rijden. We vragen advies en de mannen zeggen dat zij er niet van uitgaan dat dit vanzelf overgaat en dat zij sterk aanbevelen om een dokter naar hem te laten kijken. 
Quinn is ondertussen onrustig geworden en we besluiten om toch maar het zekere voor het onzekere te nemen en naar het ziekenhuis te gaan. We worden met escort van Disney door het hotel geloodst en voor het ziekenhuis staat er een ambulance klaar. Wij waren van plan om zelf te rijden maar de hulpverleners willen Quinn graag al wat zuurstof toedienen tijdens de rit om het voor hem wat aangenamer te maken. Quinn is ondertussen overstuur en dat wordt niet beter als ik hem moet vastsnoeren op de brancard in de ziekenwagen. 
Quinn krijgt wat zuurstof en protesteert hij eerst aan alle kanten. Na een tijdje vind hij het goed en wil hij zelfs met kapje spelen. 

Eenmaal in het ziekenhuis lijkt het echt alsof we in een televisieserie of film zijn gestapt. Precies zoals op tv krijgt Quinn een bandje om z'n voet en ik als mama een bandje om m'n pols. Andre krijgt een clipboard om alle 'paperwork' in te vullen en we worden in de wachtkamer gezet. De wachtkamer zit bomvol met mensen en het ziet er naar uit dat dit nog heel lang gaat duren. Toch worden we na 5 minuutjes al apart genomen en krijgen we een kamertje toegewezen. Daar begint het lange wachten. Quinn is wat opgeknapt van de zuurstof en valt in slaap. 

Na een hele tijd komt de dokter en hij onderzoekt Quinn grotendeels slapend. Wat we eigenlijk wel dachten wordt nu bevestigd. Het is opnieuw een aanval van pseudokroep en vooralsnog niets ernstigs. Het klinkt heel akelig en we moeten Quinn goed in de gaten blijven houden maar zolang hij eet, drinkt en alert is kunnen we niet veel anders voor hem doen dan met zoutoplossing z'n neus vrij houden en af en toe stomen in de douche. 
We moeten nog een hele tijd wachten totdat alle formaliteiten afgerond zijn en uiteindelijk stappen we pas om half twaalf 's avonds het ziekenhuis uit. Disney heeft een taxi geregeld en zonder te betalen worden we keurig afgezet bij het hotel.
De dag nadien kunnen we er de humor wel van inzien. Het is weer een verhaal die we kunnen toevoegen aan onze bijzondere Amerika belevenissen en alles loopt gelukkig met eens sisser af. Maar op het moment zelf waren we toch wat minder een held. Wat maakt een kindje je kwetsbaar en onzeker. We zullen nog wel vaker van dit soort onnodige acties hebben maar beter een keer te veel dan een keer te weinig ingrijpen. 

Met Quinn gaat het afgezien van wat hoesten en benauwd goed. We zijn ondertussen uitgecheckt uit het Disney hotel maar blijven nog twee nachten in Orlando in een gewoon appartement. Lekker even bijkomen van de afgelopen dagen. 
Groetjes