The Road Has Washed Away

The Road Has Washed Away
(De weg is weggespoeld)

Nee, bovenstaande zin is niet de nieuwe titel van een nieuwe YELLOW liedje wat ik heb geschreven. De weg is letterlijk weggevaagd tussen St. George en Las Vegas. Maar dat zijn zorgen voor later. Laat ik het eerst hebben over de afgelopen dagen. 

Na het ontbijt in Moab vertrekken we op het gemak richting het park Capitol Reef. Na een goede drie uur rijden arriveren we in het park. Het regent zachtjes maar zodra we bij het visitor center zijn aangekomen schijnt de zon en kunnen we beginnen aan een rondje door het park. 

Bij het visitor center geven ze aan dat bepaalde routes zijn afgesloten vanwege overstromingsgevaar. Volgens ons wat overdreven na die drie druppels regen maar er zijn nog genoeg mooie plekken over om te ontdekken. We beginnen met een "gemiddelde wandeling" naar een natuurlijke brug in het park. Ja, we zijn al van eenvoudige wandeling overgestapt naar gemiddelde wandelingen met al onze hike-ervaring. De tocht is inderdaad wat pittiger. We klimmen stijl omhoog en moeten oppassen voor gladde stenen maar de wandeling van 1,5 uur is de tocht zeker waard. 

De volgende stop die we maken is bij muurtekeningen die de indianen ongeveer 1000 jaar geleden hebben achtergelaten. Erg speciaal om in het echt te zien. De tekeningen zijn goed bewaard gebleven en zijn gelukkig ver buiten bereik van de mensen zodat vandalen de tekeningen niet hebben kunnen verpesten. Een aantal jaren geleden in Moab zijn we ook naar deze tekeningen wezen kijken maar die waren beklad met allerlei rotzooi van andere mensen. Heel erg zonde. 

We sluiten af met het deel van de scenic route die nog wel toegankelijk is en rijden dan door naar Torrey waar we opnieuw in een bed&breakfast slapen. Deze B&B is prachtig. Een oud schoolgebouw is omgetoverd tot B&B en is volledig in stijl ingericht. Terwijl wij inchecken in de writing room begint het buiten steeds harder te regenen. 

De regen blijft heel de avond aanhouden en door de dikke druppels rennen we naar het restaurant El Diablo. Een restaurant wat in de top 10 van Utah staat dus de verwachtingen zijn hooggespannen. 

De entourage van het restaurant is voor ons geen winnaar. Een soort kantine gevoel met felle tl-lampen en goedkope stoelen. Onze ober is daarentegen erg vriendelijk en ook het eten is erg lekker. Bovendien zijn de maaltijden zo groot dat we een hoofdgerecht en dessert delen zodat het ook nog erg vriendelijk is voor de portemonnee. 

Eenmaal terug in het hotel zetten we de tv nog even aan en kijken we naar het lokale nieuws. Daar zien we dat de regen ondertussen al behoorlijk wat schade heeft aangericht. Overal in de staat Utah zijn er overstromingen. De snelweg van St. George, Utah naar Las Vegas en Los Angeles is voor een lengte van 50 mijl compleet aangetast en op sommige stukken zelfs weggespoeld. Met open mond zitten we te kijken want de volgende dag staat een bezoek aan St. George op de planning en daarna rijden we door naar Las Vegas. Volgens het nieuws zal de snelweg naar Las Vegas voor zeker 3 tot 4 dagen compleet afgesloten zijn. 

Als we de volgende ochtend wakker worden schijnt het zonnetje weer en gaan we er vanuit dat het allemaal wel mee zal vallen. We krijgen een home made ontbijt in de B&B en zitten deze keer aan tafel met een lieve oudere dame uit Amerika. Ze is alleen op vakantie. Haar man zit in Ierland voor een fotografie-vakantie en zij bleef liever in Utah. Na een gezellig ontbijt checken we uit en gaan we op weg naar St. George. 

We passen de route wat aan om onderweg een bezoek te brengen aan Nationaal Park Zion. Dit park hebben we op onze eerste reis al eens bezocht maar we willen dit keer terug om de dingen te zien die we toen niet hebben gedaan. 

Wanneer we aankomen bij de toegangsweg naar het park staat er dat de weg is afgesloten vanwege overstromingen. Het is ondertussen een graad of 25 en de zon schijnt volop dus het is nog steeds moeilijk te geloven dat er zoveel problemen zijn maar een bezoek aan het park zit er dus niet in. 

Helaas moeten we hierdoor een halfuur omrijden maar de route is ook erg mooi dus echt een straf is dit niet. Al rijdend zien we in de verte dreigende luchten en gitzwarte wolken. We rijden zelf nog in de stralende zon en het lijkt alsof wij al rijdend het dreigende weer wegduwen. We vangen nog wel een kleine bui maar niets noemenswaardig. Als we aan het einde van de middag aankomen in St. George is het gestopt met regenen en breekt de zon door. 

Bij de incheckbalie wordt het ons duidelijk dat het wel degelijk noodweer is geweest. Straten zijn overstroomd, auto's weggespoeld en wegen zijn weggevaagd. Zoals we gisteren op het nieuws hebben gezien is de snelweg naar Las Vegas nog steeds afgesloten en de verwachting is dat deze op korte termijn niet open zal gaan. 

Via het lokale nieuws zien we opnieuw hoe heftig het weer is geweest maar op de een of andere manier hebben wij het geluk gehad dat we steeds tussen de stormen door zijn gereden en daardoor bijna niets hebben gemerkt. 

Het is jammer dat we Zion niet hebben kunnen bezoeken en morgen zal onze reis naar Las Vegas een stuk langer zijn (in plaats van 1,5 uur ongeveer 6 uur) maar als we naar de beelden op het nieuws kijken is dat maar een kleinigheid. Je mag er niet aan denken dat de weg onder je wielen wordt weggevaagd en je met de auto mee naar beneden spoelt. Het noodweer is gelukkig achter de rug en de vooruitzichten voor de komende dagen zijn goed. 

Morgen dus op weg naar Las Vegas. Met een kleine omweg maar dat mag de pret niet drukken. 

Liefs en xxx
André & Joyce

P.s.Nieuwe foto's zijn weer toegevoegd en via onderstaande link krijg je een impressie van de overstromingen:

http://www.weather.com/news/southwest-flooding-update-20140908

https://m.youtube.com/watch?v=mXlr_Bgb-s0