Here we go again, yiehaaw!

Daar zijn we weer. Live vanuit de States voor een nieuw avontuur! De eerste paar dagen zijn voorbij gevolgen en de road trip is vandaag (1/9/2014) officieel gestart. 

Anders dan andere keren zijn we de avond van te voren al doorgereden naar Schiphol. We verbleven in het Van der Valk hotel aan de A4. Ideaal! Fijne bedden, grote kamers, erg goed en uitgebreid ontbijtbuffet maar het allerbelangrijkste: gratis parkeren tijdens onze vakantie en een shuttle service naar Schiphol. 

Relaxed vertrekken dus. Behalve als je Joyce G heet en je last hebt van een erfelijke "ik wil niet meer op vakantie-virus, waarom blijf ik niet heerlijk thuis". Dit virus begint ongeveer een week voor vertrek en is gelukkig over zodra ik het vliegtuig in stap. Enfin, voor een normaal persoon zou het dus heerlijk relaxed vertrekken zijn zo. 

Eenmaal in het vliegtuig zat er voor ons een vrouw die, volgens haar zeggen, een enorme griep te pakken had. Er ontstond daardoor nogal wat consternatie want niemand wilde meer naast die vrouw zitten. Stewardessen liepen af en aan met glaasjes water. Een enorm gedoe. Gelukkig was de vrouw niet zo ziek dat ze niet mee kon vliegen maar dat was voor een ander persoon wel het geval waardoor we een uur stil hebben gestaan met het vliegtuig om de zieke persoon uit het vliegtuig te halen, bagage te zoeken enz. Hoogst irritant, zeker als je weet dat je een overstap hebt in Seattle met amper een uur speling. 

De zieke vrouw voor ons werd, heel merkwaardig, steeds beter naarmate de reis vorderde. Ze ging zelfs films kijken, haar nagels knippen en een brief schrijven. Het lijkt er dus sterk op dat dit een tactiek was om ervoor te zorgen dat er niemand naast haar kwam zitten tijdens de vlucht maar misschien is ze gewoon op miraculeuze wijze genezen. 

De overstap in Seattle werd een race tegen de klok om door de douane te komen, onze bagage op te halen en opnieuw in te checken en vervolgens naar onze andere vlucht te rennen. Wonder boven wonder hebben we het gehaald en kwamen we om 16:00 uur plaatselijke tijd aan in Salt Lake City. 

Een hele, fijne en kleine luchthaven. We hadden onze bagage zo te pakken en ook de huurauto konden we in een mum van tijd afhalen. De auto die we toegewezen kregen was een Ford Escape, een grote SUV. Als extraatje kregen we een gratis GPS en satellietradio. Als ze dingen gratis gaan weggeven weet je eigenlijk al dat er iets niet klopt. Toen we de auto bekeken werd wel duidelijk dat we een afdankertje hadden gekregen. Kruimels nog op de bekleding en grote vlekken van gemorste drank. 

Jetlag of niet. We moeten twee weken in deze auto rijden dus terug naar de balie. Erg blij met ons verzoek om van auto te wisselen was de vrouw niet maar dat kon ons niks schelen. We rijden nu tenminste wel in onze eigen pick up truck! Ja, zo'n echte met laadklep en alles. 

Opgetogen rijden we naar ons hotel waar de vermoeidheid echt toeslaat. Wat ook niet helpt is dat het bed van ons hotel heerlijk ligt. We kunnen het daarom niet laten om een paar uurtjes onze ogen te sluiten. Als de wekker om 20 uur 's avonds gaat omdat we dan toch echt nog iets moeten eten lijken we net twee zombies. We eten wat bij de fastfoodketen om de hoek en redden het dan nog net terug naar onze hotelkamer. 

De volgende ochtend zijn we voor dag en dauw wakker. Om 5 uur welteverstaan. En tja wat doe je dan als het buiten nog donker is en je pas twee uur later aan het ontbijt kan? Dan ga je natuurlijk naar de 24h fitnesszaal van het hotel. 

Mooi was die tijd dat we samen mensen uitlachten die op vakantie gingen fitnessen. Nu stonden we zelf om kwart over 5 op de loopband. Het moet niet gekker worden. 

We vonden het daarom wel geoorloofd om bij het ontbijt los te gaan met eieren, spek en french toast met heel veel stroop. Een heerlijk begin van de vakantie. 

Na het ontbijt besloten we om downtown Salt Lake City te verkennen. Salt Lake City is bekend van de Olympische Winterspelen maar is ook de hoofdstad van Utah. Juist, die Mormonenstaat. En wat kun je dan het beste doen op een zondagochtend. Net als alle andere mensen, naar de kerk. 

We hadden gelezen dat het Mormonenkoor op zondag in the Tabernacle (een soort van grote overdekte arena) een prachtig concert geeft. Tripadvisor omschrijft dit zelfs als de nummer 1 attractie van Salt Lake City. Het concert begint om half 10 en duurt een half uur. Bovendien is de entrée gratis. Dat durfden we wel aan. 

Tussen de tientallen Mormonengezinnen (met 7 of 8 kinderen) en een paar verdwaalde toeristen namen we plaats in de Tabernacle. We waren op tijd vertrokken en dat was maar goed ook want het was een full house. Indrukwekkend was het zeker. Een enorm orgel, een groot orkest en een gigantisch koor zorgden voor een aparte sfeer. Ik had er alleen meer van kunnen genieten als ik me niet kapot had lopen ergeren aan de man die naast me zat. Die had een of andere vreemde tic en hij heeft het volledige uur dat ik naast hem zat constant haren uit z'n hoofd lopen trekken. Haren uit zijn baard, zijn wimpers, zijn wenkbrauwen. Op een gegeven moment keek hij me aan en ik heb waarschijnlijk heel raar gekeken want toen stopte hij. Helaas was het koor toen ook bijna klaar. 

Na de mis gingen we naar buiten en slenterden we wat rond op Temple Square. Een enorm park wat ingericht is met verschillende "tempels" om de Mormoonse kerk te eren. Prachtige gebouwen en mooi aangelegde tuinen. De Mormoonse gemeenschap zit er warmpjes bij. 

De rest van de dag doen we niet veel. We rijden naar een outletcentrum en shoppen daar wat. 's Avonds om 21 uur zijn we de punt af en vallen we in slaap in het heerlijke bed. 

Vanochtend (1/9) zijn we weer vroeg wakker. We halen een ontbijt to go en rijden om kwart over 7 weg uit Salt Lake City richting Jackson, Wyoming. Een rit van ongeveer 4,5 uur. De reis is prachtig. Zodra we de staatsgrens van Wyoming over rijden, zijn we echt in het Wilde Westen. Overal ranches met koeien en paarden. Een indrukwekkend gezicht. 

Vandaag is het Labor day in Amerika. Een feestdag wat elk jaar valt op de eerste maandag van september. Een soort van 'einde van de zomer'. Morgen begint voor de Amerikanen weer het gewone leventje, kinderen gaan weer naar school en het zomerseizoen is officieel klaar.

Rond het middaguur arriveren we in Jackson. Een charmant stadje aan de zuidkant van de national parken Grand Teton en Yellowstone. 's Middags slenteren we door het stadje, bekijken de verschillende mooie winkeltjes, krijg ik van André een prachtig paar oorbellen (handgemaakt door Navajo indianen) en kijken we mensen op een gezellig terrasje. 

We sluiten de middag af in een boekwinkel waar André wat "luchtig leesvoer" koopt, The Oddyssey van Homerus. Terwijl André wegduikt in z'n boek typ ik dit verhaal. De laatste actie van de dag wordt een restaurantje zoeken voor het avondeten en dan morgenochtend vroeg vertrekken we richting Grand Teton National Park en Yellowstone. 

Liefs André & Joyce

P.s. We hebben onze route wat moeten aanpassen. Op 4 september rijden we niet terug naar Jackson maar overnachten we in West Yellowstone in de Yellowstone Inn. Op 5 september rijden we dan terug naar het Hilton in Salt Lake CIty. Dit komt omdat er werkzaamheden zijn aan een belangrijke weg in Yellowstone en we anders te maken kregen met hele lange omwegen.