Country, Western, Hillbillies & Rednecks

Donderdag 16 mei t/m zondag 19 mei,

Aan het einde van de middag arriveren we in Nashville. We verblijven in een Best Western hotel net buiten het centrum. Het is warm en na een wandeling van 20 minuten staan we in het centrum van Nashville. 

We hebben duidelijk de blues scene achter ons gelaten en bevinden ons midden in het bruisende hart van de country & western. Broadway is een lange straat met de ene na de andere bar en overal klinkt er live muziek. Nadat we wat gegeten hebben lopen we de verschillende barretjes in en uit en horen zoete countryliedjes en vrolijke blue grass tonen. We eindigen in de Wilde Horse Saloon. Dit is echt een must go in Nashville want niet alleen kan je hier live muziek horen maar je krijgt er ook line dance lessen. Ik heb mijn cowboy boots natuurlijk niet voor niets aangetrokken dus binnen de kortste keren sta ik op de dansvloer. De dansjes zijn gelukkig niet moeilijk en binnen een mum van tijd heeft iedereen ze onder de knie. André had ook graag mee willen doen maar hij voelde zich niet op z'n gemak zonder zijn cowboylaarzen en hij besloot dus maar om te filmen. Hij vindt het nog steeds erg jammer dat hij niet los is gegaan in de Wild Horse maar offerde zich graag op. 

Na de line dance experience lopen we terug naar het hotel want these boots are made for walking. Hoewel na al dat dansen en lopen ik blij ben als ze eindelijk af kunnen in de hotelkamer. 
P
De volgende dag heeft het slechte weer ons eindelijk ingehaald en regent het. De temperatuur is nog steeds hoog maar omdat we geen zin hebben om in regen te lopen gaan we naar een overdekte shopping mall. Na een paar uur daar rond te hebben gelopen stappen we weer in de auto om naar de hipste buurt van Nashville te gaan. Via de Tripadvisor City Guide App (ja een hele mond vol) hadden we namelijk gezien dat Trendy Nashville zich in 12th street bevond. Gwyneth Paltrow gaat daar regelmatig shoppen en ze hebben daar een uberhip koffiehuis. Een onontdekt stukje Nashville wat nog maar pas in opkomst is. 

Tja, het kan aan ons liggen maar wij vonden het niet gek dat het nog vrij onontdekt is. Er was inderdaad een koffiehuis, een soort hippie Starbucks met hele coole mensen die elkaar heel de tijd high fives gaven tijdens het koffiedrinken. (Ja, echt waar. We zaten naast een man en vrouw die bij elke goede opmerking elkaar een high five gaven)  Verder waren er 2 winkels met onbekende merken (exotisch merk Dept uit Nederland bijvoorbeeld ;-)) en voor de rest was er helemaal niks. We hadden het dus al snel gezien. 

Gelukkig was het gestopt met regenen en bij het vallen van de avond gingen we een drankje doen in de buurt van het hotel. We zouden de rest van de avond weer in de stad doorbrengen maar hadden wel al zin in een klein snackje voordat we echt zouden gaan eten. Daarom namen we een schaaltje nachos chips met kaasdip. Dit bleek al snel een volledige maaltijd te zijn want we konden daarna geen pap meer zeggen. Niet echt voedzaam maar wel goedkoop dus meer geld over om aan nog meer drankjes uit te geven. 

Deze keer met de taxi naar het centrum waar we eerst een improvisatieshow bijwoonden met 2 piano's en allemaal verschillende muzikanten. Erg leuk en interactief. We moesten zelfs meedansen op Footloose. Toch wel net op het moment dat André naar de wc moest. Die jongen heeft toch ook altijd pech. Kon hij weer zijn dans moves niet laten zien. Na al dat muziekgeweld sloten we de avond af in de hotelbar van het Hilton om daarna de taxi terug te nemen naar ons eigen hotel. 

De volgende morgen sloegen we het ontbijt over en gingen we weer op weg. Deze keer naar Gatlinburg een stadje net voor het nationale park de Smoky Mountains. Ook nu weer een lange rit door Dixieland en pas tegen de avond arriveren we in Gatlinburg. Maar we zijn er dan nog niet,  we rijden dan een kwartier lang door smalle weggetjes tot we eindelijk aankomen bij onze bed & breakfast. Het was de rit meer dan waard, een stukje hemel op aarde. 

We werden vriendelijk ontvangen en rondgeleid door het grote huis. We kregen een ruime kamer met bubbelbad en een prachtig uitzicht op de Smoky Mountains. Daarna worden we meegenomen in de keuken waar de geur van versgebakken koekjes ons tegemoet komt. Er staat  ook een vers gebakken taart en cake klaar. Koffie, fris, thee en popcorn. Het kan niet op en we mogen zoveel nemen als we willen. We besluiten op dat moment direct om nog een nacht extra te blijven en het hotel in Atlanta te annuleren. 

Zo gezegd zo gedaan en een uurtje later zitten we in een plaatselijk restaurantje aan de Chili (een hete soep, maar lijkt meer op saus wat je bij chili con carne zou eten) en een Hilbillie Sandwich. De Southern Kitchen smaakt goed en we blijven na het eten nog wat plakken om naar het motown bandje te luisteren wat die avond speelt. 

Als het eten gezakt is gaan we terug naar het hotel en storten ons in de keuken op de taart. Overheerlijk! Moe en voldaan duiken we in bed en slapen heerlijk uit. De volgende morgen schuiven we aan voor een heerlijk ontbijt met spek, eieren, gekarameliseerde appels en zelfgebakken brood en zelfs een dessert bij het ontbijt. 

We hebben geen zin om ver te rijden en na een rondje door Gatlinburg gaan we terug naar de B&B en ploffen neer op onze porch met een boek, een drankje en een stukje taart. Het wordt een echte lazy sunday en in plaats van 's avonds nog erop uit te gaan om te eten houden we het die dag bij taart, koekjes en cake. Weer, niet echt voedzaam maar wel heel lekker!

De volgende morgen gaat de wekker al om kwart over 7 want we moeten op tijd in Atlanta zijn voor onze vlucht naar Las Vegas later op die dag. Gelukkig kunnen we nog wel ontbijten en ook deze keer weer een hele verwennerij. Quiche met zelfgebakken sinaasappelbrood en grits. Grits is een andere Zuiderse specialiteit van een soort graan met bouillon, melk, boter en kaas. Een caloriebommetje wat best lekker is van smaak maar enorm zwaar op de maag valt. Net alsof je kaasfondue opeet zonder iets erbij. 

Een stevig ontbijt kunnen we wel gebruiken want Atlanta is nog 4,5 uur rijden. Het eerste deel gaat gelukkig snel voorbij want dan rijden we dwars door het Smoky Mountain Park. Het park heeft deze naam gekregen vanwege de mistbanken die tussen de bergtoppen blijven hangen. De zon schijnt en het ziet er prachtig uit. 

Ruim op tijd komen we aan op het vliegveld en leveren we onze auto in. Na de hele veiligheidsprocedure te hebben doorstaan (ze doen hier zelfs bodyscans voor binnenlandse vluchten) zitten we nu bij de gate te wachten tot ons vliegtuig vertrekt. Ook hier hoeven we ons niet te vervelen want er is genoeg te zien en te beleven. We verbazen ons weer over de Amerikanen. Vandaag komen er blijkbaar heel wat militairen terug naar huis want er hangen allemaal vlaggen met 'welcome home' en we zien verschillende militairen rondlopen. Niet alleen dat, we zien ook mensen naar de militairen toelopen om hun te bedanken. (Huh? Misschien komen ze gewoon van een training). Het toppunt: bij het inchecken van een andere vlucht staat er een militair in de wachtrij. Die krijgt niet alleen voorrang maar er wordt ook gevraagd om te applaudisseren voor de militair. Wat is het toch een gek land.

Nou, wij gaan aftellen voor vertrek naar 'our home away from home'. En misschien alvast even de beroemde 'twenty dollar trick' oefenen. Ja, ook dit jaar proberen we het weer. 

Viva las Vegas, hasta het volgende verhaal!