Welcome Back

Zaterdag 4 mei en zondag 5 mei,

Daar zijn we weer! Na een lange vlucht van 9 uur komen we dan eindelijk aan in Atlanta. Het is een grijze dag en de regen valt met bakken uit de hemel. 
Het maakt ons eigenlijk niet uit, we're back. Zelfs het luchthavenpersoneel schijnt dit tet weten  want zodra we door de douane het land binnenkomen worden we vriendelijk begroet met: Welcome Back, Welcome Home! Hoe weten ze dat toch? 

Dat douane gedoe vind ik toch altijd weer een ding hoor. Voordat je bij het loket komt wordt je eerst bang gemaakt met allerlei borden: geen gebruik van telefoons, geen grappen maken, serieus blijven, antwoord geven op de vragen. Brrr. Je voelt je een ware crimineel en om de een of andere reden kan ik me dan ook niet normaal gedragen. André gaat daarom als eerste terwijl ik me nog sta op te vreten in de rij. Gelukkig mag ik erbij komen als de douanier door heeft dat we samen zijn. André geeft antwoord op de meeste vragen en ik sta daar maar een beetje te dralen. Ik ga me gewoon verdacht gedragen. Ik kan er niks aan doen en ik weet ook niet waarom. Ik heb niks te verbergen maar mijn fantasie slaat op hol. Je weet maar nooit, voor hetzelfde geld verwarren ze je met een fraudeur die in de gevangenis heeft gezeten. Kan zomaar gebeuren toch? Grote opluchting dus als de stempels in ons paspoort staan. 

Het volgende spannende moment is de koffers. Zijn ze goed meegekomen? Ook hier gaan mijn gedachten alle kanten uit en bij elke koffer die over die band komt die niet van ons is wordt dit erger. Zijn ze niet ergens gestrand of open gegaan en rollen al je spullen los over de band. Ja, ook hier spreek ik weer uit ervaring. Het kan zomaar gebeuren. 

Nee, alles loopt voorspoedig en een uur na aankomst zijn we "ready to go" . Eerst nog de huurauto ophalen. Atlanta is het grootste vliegveld van de wereld en dat hebben we geweten ook. We lopen minstens een 20 minuten om buiten te komen en daarna zijn we nog eens een kwartier onderweg met de shuttlebus om bij de rental cars aan te komen. 

Bij het ophalen van de auto staat ons een verrassing te wachten. We krijgen een zuinige auto. In Amerika(!). Ja, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Toen ik dit twee jaar geleden vroeg werd ik hard uitgelachen maar nu rijden we dus in een hybride wagen. Een KIA Optima. Niet echt Amerikaans maar volgens de verhuurder van de auto staat de fabriek van KIA in Georgia dus toch een beetje made in US.

We hebben een hotel geboekt naast het vliegveld dus binnen een mum van tijd zijn we op de plaats van bestemming. Nadat we wat gegeten hebben storten we bijna in van de jetlag (en stiekem ook wat stress) en liggen we al om 20:30 uur op bed. 

De volgende ochtend na een stevig ontbijt gaan we Atlanta verkennen. Allereerst naar de gedenkplaats van Martin Luther King jr. Dit bevindt zich in downtown Atlanta. De gedenkplaats neemt bijna een straatblok in beslag en het eerste beste gebouw lopen we binnen. 

Al snel komen we erachter dat dit niet helemaal goed is want we bevinden ons midden tussen de lokale bevolking. We zijn niet het Visitor Center binnengestapt maar de lokale kerk. Het is zondag en de mis staat op het punt van te beginnen. 

We vallen nogal op tussen de donkere bevolking die overigens gekleed zijn alsof ze naar een feestje gaan. Mannen strak in pak en vrouwen in prachtige mantelpakjes en jurken met schitterende hoeden. Niet alleen qua huidskleur maar ook qua dress code vallen we uit de toon. 

De sfeer is gemoedelijk en we worden door iedereen vriendelijk begroet en op een gegeven moment komt zelfs de pastoor kennismaken. Hij wil vanalles van ons weten en nodigt ons uit om de mis bij te wonen. Hoewel het er uitnodigend uitziet besluiten we niet in te gaan op de uitnodiging. We zijn maar een dag in Atlanta en de mis duurt tot 13:00 uur 's middags waardoor we erg veel tijd zullen verliezen. We bedanken de pastoor en gaan naar buiten om daarna wel het goede gebouw in te lopen. 

In een korte tentoonstelling krijgen we het leven van Martin Luther King te zien met beelden, foto's en verhalen. Het is erg indrukwekkend. André en ik kennen hem vooral van zijn beroemde speech 'I Have A Dream' maar hij heeft natuurlijk nog veel meer dingen gedaan. Het is onbegrijpelijk hoe kort geleden de verdeling in Amerika nog zo groot was. De donkere bevolking werd niet alleen onderdrukt maar ook geteisterd door terroristische aanslagen waarbij ook kinderen om het leven werden gebracht. Enkel en alleen om hun huidskleur. Het is daarom extra bijzonder dat er eigenlijk na zo'n korte tijd een zwarte president is. Dit was 30 jaar geleden ondenkbaar geweest. We worden er allebei stil van en staan daarna stil bij het gedenkteken: 'het eeuwige vuur'  en de tombes van Martin Luther King jr. en zijn vrouw. Ten slotte rijden we nog voorbij het geboortehuis van hem wat in zijn ere in originele staat is behouden. 

Het middagprogramma is wat lichter. Atlanta is een belangrijke stad voor Amerika. Het is de geboorteplaats van de eerste nieuwszender die 24 uur uitzendt, namelijk CNN en ook de geboorteplaats van Coca Cola. Ons favoriete drankje! Een bezoekje aan de World of Coca Cola mag daarom niet ontbreken. Het museum is natuurlijk een grote marketing campagne maar dat mag de pret niet drukken. We mogen op de foto met ijsbeer, zien hoe onze Coca Cola gemaakt wordt en we kunnen meer dan 60 verschillende soorten drank proeven van over de hele wereld. Hoe zoeter hoe beter. Natuurlijk is er ook Coca Cola in overvloed en krijgen we bij de uitgang elk een flesje.

De zon is inmiddels doorgebroken en nu komt Atlanta echt tot z'n recht. Enorme wolkenkrabbers staan naast gewone huizen. Ook het contrast tussen arm en rijk is gigantisch. Bij het leger des heils zien we veel, voornamelijk mannen, die op straat leven en de vuilnisbakken naspeuren op voedsel. Een eindje verderop leven de rijke families in afgesloten communes met grote ijzeren hekken omheen, veilig in hun eigen wereldje. 

We eindigen de dag bij Bar & Grill Vortex. Een begrip in Atlanta! Een bar uitgegroeid tot grillrestaurant waar je de beste burgers van Atlanta kunt eten. Dat moeten we dus uitproberen. Erg Amerikaans, hap, slik en weer weg maar de burgers zijn smakelijk en ook André's Chili Dog is om je vingers bij af te likken. 

Op de terugweg naar het hotel rijden we nog door de buurt Little Five Points wat Atlanta's versie is van Haight & Aishbury in San Francisco (de hippiebuurt). Het kan er niet aan tippen maar de vergelijking is terecht. Ook hier allerlei bijzondere winkeltjes en barretjes en nog meer bijzonder publiek. 

En zo sluiten we ons bezoek in Atlanta af en maken we ons nu klaar voor de rit naar Charleston, South Carolina. 

Liefs André & Joyce