Terug naar de bewoonde wereld

In mijn laatste update schreef ik het al. Ik heb veel te vertellen. Vandaar dat ik de updates toch maar even in twee heb opgesplitst. 

Ik eindige met ons verblijf aan het einde van de wereld. Vrijdag 6 september werd het dan ook tijd om weer zo snel mogelijk richting de bewoonde wereld te vertrekken. Na 1,5 uur rijden komen we eindelijk weer een beetje in de beschaving terug en staan we direct in de file. Ja, dat heb je dan natuurlijk. 

Maar we kunnen er niet mee zitten. 10 minuten later dan verwacht komen we in het meest pittoreske plaatsje van Oregon terecht. Sisters! Omringd door 3 bergen, de zussen ofwel Sisters, ligt dit prachtige dorpje. In een fatsoenlijke lunchroom halen we de schade in van de afgelopen dagen. (Magnetron spaghetti en klef brood uit de supermarkt) Daarna lopen we op het gemak door het dorpje en belanden we op het jaarlijkse folk festival. Dit is best wel een groot evenement voor Sisters en wij zijn getuige van het soundchecken van de hoofdact van die dag. Ook genieten we van een heerlijk ijsje, van de zon en de mooie, pittoreske straatjes van het dorpje. 

Helemaal opgeladen rijden we daarna naar onze volgende slaapplaats in Bend. En alweer zo’n geweldige plek. Wat is het hier mooi, schoon en netjes. De parken zijn perfect aangelegd, de mensen zijn schoon en het ruikt er naar lavendel. 

We verblijven in een schitterende lodge met uitzicht op de rivier en kunnen lopend naar het Old Mill District waar we heerlijk eten op het terras in de zon. Tel daar bij op dat Quinn ook zonder mokken zijn eten opeet en wij zijn op dat moment de gelukkigste mensen in Bend.

Quinn slaapt de volgende ochtend tot kwart over 8 en dan kan Bend helemaal niet meer stuk bij ons. Er hangt hier iets positiefs in de lucht. 

Veel tijd om daar nog meer van op te snuiven hebben we niet want de reis gaat verder. Deze keer heb ik me niet aan mijn limiet van 2 uur rijden gehouden en hebben we een 3 uur durende rit voor de boeg. 

Ter compensatie stoppen we na een half uur bij Smith Rock State Park. We wanen ons in Zuid-West Amerika. De rode rotsen, het woestijnklimaat. Zijn we nog in Oregon? Ja dat zijn we zeker. Want om het nog mooier te maken stroomt er een prachtige rivier door de kloof beneden en hebben we een prachtig zicht. 

We besluiten om een korte wandeling te maken in het park en ontdekken de ultieme oplossing om Quinn goed mee te laten lopen. We maken er een zoektocht naar een schat van. Vol enthousiasme volgt Quinn de route en als hij dan even later in een boom een zakje Paw Patrol koekjes vindt, een flesje water in een struik en een potje met snoepjes onder een steen is hij in z’n element. Een soort paaseieren zoeken maar dan anders. Als hij hetzelfde zakje Paw Patrol koekjes ongeveer 10 keer heeft gevonden hebben we een prachtige wandeling gemaakt en is het tijd om weer verder te gaan. 

We rijden de middag door een prachtig landschap wat verandert van droog en heet naar groen en koud.  We gaan de hoogte in en eindigen onze route helemaal beneden in het dal aan de Washington Gorge. Een grote rivier die de staat Oregon van de staat Washington scheidt. 

In een schattige studio, gevonden via Air BnB, blijven we de komende dagen aan de rivier voor we weer terug richting Portland reizen. Ik kan het haast niet geloven dat we al ruim 2 weken onderweg zijn en straks weer het vliegtuig terug naar huis zullen nemen. Maar voordat we op de feiten vooruit gaan lopen. We hebben nog een aantal dagen in het verschiet om nog meer van Oregon te ontdekken. 

Wordt vervolgd