The Sunshine State

Het is niet te geloven dat het pas januari is. In Miami is het altijd zomer. Volgens de locals schijnt het erg koud te zijn voor de tijd van het jaar maar ons hoor je niet klagen. Zeker niet als we zien wat voor stormen Nederland teisteren. 
We blijven nog twee dagen in ons appartement in Miami Beach en dat bevalt uitstekend. We hebben een aparte slaapkamer zodat Quinn in alle rust zijn dutjes kan doen en wij kunnen relaxen in de woonkamer of op het balkon. Drankje in de ene hand, boek in de andere. Wat is dat lang geleden zeg. We moeten er gewoon aan wennen dat we niks hoeven en lekker kunnen doen waar we zin in hebben. 
We zitten met het appartement pal aan het strand en Quinn maakt voor het eerst kennis met de zee en met zand tussen z'n teentjes. Beide vindt hij maar raar en de zee is alleen leuk veilig in papa of mama's armen. Die aanspoelende golven zijn vanaf Quinn-hoogte best wel eng.
Het zwembad is minder eng maar is nog wat fris dus heeft Quinn het meeste lol in het bad van het appartement. Het kan gelukkig allemaal. 
Op de laatste dag in Miami brengen we een bezoek aan Miami Zoo. Dit is een van de grootste dierentuinen van Amerika. Het park opent om 10 uur en wij rijden al om kwart voor 10 de parkeerplaats op. Dat heb je als je kind om 6 uur wakker is en klaar voor een nieuwe dag. Quinn is dus weer terug in z'n oude ritme en dat betekent dat we alle tijd hebben om onze koffers te pakken voor de volgende bestemming en een uur naar de dierentuin te rijden. Het voordeel van zo vroeg ter plaatse zijn is dat je vooraan kunt parkeren en we bijna het hele park voor ons alleen hebben. De dierentuin is heel ruim opgezet en we zien allerlei soorten dieren. Krokodillen, vogels, olifanten, een tijger. Maar ook zebra's en giraffes. Die vind Quinn heel erg leuk. Z'n nieuwe woordje is Wauw en dat laat hij meer dan een keer vallen tijdens ons bezoek. Behalve bij de apen. Die zijn zo hard aan het gillen dat Quinn er bang van wordt en begin te huilen. Een klein aapje vind ie dan weer wel interessant. Maar het allerleukste van ons bezoek aan de dierentuin was toch wel de speeltuin. Overal gras waar hij lekker kan rondlopen en kruipen en andere kindjes om naar te kijken. Hij loopt zelfs even hand in hand met een ander jongetje. Heel erg schattig. 
Na een drukke ochtend wordt het tijd voor een dutje en rijden wij met een slapende Quinn naar onze volgende bestemming. Voorlopig laten we Miami achter ons maar aan het einde van de vakantie komen we weer terug. Ons oordeel: Miami is een stad van uitersten. Ruige buurten maar ook hele chique en hippe wijken met Miami Beach als favoriet. Het is hier overigens wel zien en gezien worden. Heel anders dan in Los Angeles waar de sfeer toch wat meer ontspannen is en dan met name in de badplaatsen Santa Monica en Venice Beach. In Miami zijn er toch meer Latijnse invloeden en de stad heeft meer temperament. Je wordt hier overigens ook standaard in het Spaans aangesproken. Sommige mensen spreken niet eens Engels. 
Maar nu op naar de Florida Keys. De eilandengroep aan de punt van Florida. De eilanden worden verbonden door een lange hoofdweg. De route is vrij saai. We zien vooral veel opbouw na de orkaan van afgelopen zomer. Overal wordt er gewerkt om de Keys weer te herstellen en de ene plek ziet er beter uit dan de andere. We rijden ook een stukje langs de Everglades maar daar kan je niet veel meer van maken dan veel water en groen zo vanuit de auto. Een bezoek aan de Everglades slaan we trouwens over. Op zo'n boot met krokodillen en muggen lijkt ons niet de meest handige activiteit met een 1-jarig mannetje.
Na een uurtje komen we aan bij ons nieuwe verblijf het Atlantic Bay Resort in Tavernier. Nu hoor ik eigenlijk niet de plaats te schrijven maar de Mile Marker. Dat is 92,5. De Keys zijn namelijk opgedeeld in mijlpalen van 0 (Key West en het meest zuidelijke deel) tot 126 in het Noorden. Je zegt dus niet van ik zit in Key West maar bij MM 0. Dat even als interessant weetje. 
In het ontvangstgebouwtje van het resort word ik heel leuk ontvangen en de manager van het hotel kletst de oren van m'n hoofd. Over zijn afkomst (hij is Zweeds), de Keys, de nasleep van de orkaan, de Mile Markers en het resort. Het resort is heel kleinschalig en bestaat uit kleine tropische huisjes. Het resort ligt aan de baai en we hebben een privé strandje en er is een zwembad. Verder is er niet zo heel veel te beleven bij 92,5 maar dat geeft helemaal niets. We vermaken ons hier prima en ook Quinn is in z'n nopjes. Hij kan heerlijk rondstappen en de omgeving ontdekken. Ook ontdekt hij steentjes en die zijn heel leuk om mee te spelen. Zo is hij een kwartier bezig met steentjes van de ene plek naar de andere plek te brengen. 
Met eten is het wat improviseren met zo'n kleintje. Zo hebben we al eens zelf gekookt. Ja, je leest het goed: wij hebben gekookt op vakantie. Met minimale inspanning moet ik er wel bij zeggen maar het is wel gebeurd. Of we gaan als early birds al om half 6 uit eten zodat Quinn ook nog lekker mee kan eten. Of je hebt mazzel en er zit om de hoek van je resort een restaurant waar je eten kunt afhalen. 
Verder is Amerika echt een ideaal land om met een kleintje te reizen. In de supermarkt hebben ze veel keuze aan eten, verzorging en dingen waar je zelf nog niet eens aan hebt gedacht. En ook al smaakt het allemaal iets anders, Quinn past zich moeiteloos aan. Zo lang wij ervoor zorgen dat hij op tijd z'n dutjes doet en op tijd voor eten en drinken zorgen is hij z'n vrolijke zelf en vindt hij alles een groot avontuur. 
Dat avontuur gaat morgen weer verder naar Mile Marker 0. Key West! Rest mij alleen nog een update te geven van onze buggy. De status is ongewijzigd namelijk : spoorloos. Gelukkig hebben we inmiddels een andere buggy en dat is toch eigenlijk wel noodzakelijk. Zo'n draagzak is even leuk maar wordt al snel warm en je kunt niks anders dragen. Zo'n buggy is ideaal want Quinn kan lekker zitten of liggen en daarnaast is hij ideaal voor al je tassen, jassen en andere spullen die je zo niet hoeft te dragen. 
Tot het volgende berichtje!