Reisgids van het jaar

Reisgids van het jaar ga ik duidelijk niet winnen maar we hebben nog steeds plezier en daar gaat het om. 

In mijn laatste bericht schreef ik dat we nog 2 dagen Portland voor de boeg hadden maar dat bleek er dus maar 1 meer te zijn. Oeps! Gelukkig stuurde de eigenaar van de condo nog een vriendelijke herinnering aan ons aanstaande vertrek anders hadden we echt een probleem gehad. 

Dit gooide onze plannen voor het huren van fietsen wel een beetje in de war maar niet getreurd. Aan het einde van de reis hebben we een tweede kans want we eindigen deze reis weer in Portland. 

De laatste dag in Portland vloog voorbij. Portland staat bekend om zijn vele plekken waar je goed kunt eten in een relaxte sfeer. Zo gingen we dinsdagavond eten bij een food court. Een openlucht food court om precies te zijn. Een gezellig plein gevuld met picknicktafels en omringd met food trucks. Heel gezellig en lekker. 

Ja Portland heeft ons hart gestolen. Er hangt een gemoedelijke sfeer, de mensen zijn aardig, het is er schoon en heel erg groen. Een beetje San Francisco-gevoel maar dan zonder alle tech-mensen en vele toeristen. Wel heel veel hipsters daarentegen en hipsterwinkels. Zo wist ik niet dat het handig is om een bakkerij te zijn en tegelijkertijd een fietsenwinkel. Maar in Portland is zoiets heel normaal. Daar vind je dan ook alle hipsters met hun espressokoffies en baarden. 

Behalve Portland komen we tijdens onze reis niet heel veel steden meer tegen dus ik moest natuurlijk nog even van de kans gebruik maken om te shoppen. Ik had bovendien nog een verjaardagscadeau tegoed. En waar kan je dat beter vinden dan bij mijn favoriete winkel : Anthropologie. Daar kwam ik direct achter een ander voordeel van het reizen met een kind. Je kunt de buggy gebruiken om alle kleding op te leggen die je wilt passen. 

Met een schandalige hoeveelheid kleding kwam ik dan ook bij de pashokjes aan. Ik kreeg een extra large paskamer voor mij en mijn buggy met kleding en ook Quinn vond het wel interessant. Die hielp mij dus heel goed met het aangeven van kleding en het dichtritsen van jurken. Wat is het toch fijn een kind. André had de zware taak om de outfits te beoordelen en na zo’n 20 passessies liep ik met, een iets minder schandalige maar toch nog steeds grote, tas vol met kleding naar buiten. 

Op naar de parkeergarage om onze auto op te halen. In de lift viel het ons op dat de ene persoon nog krakkemikkiger was dan de andere. Pas toen we bij de auto aankwamen begrepen we waarom.  In plaats van dat we  in een publieke garage geparkeerd stonden, hadden we geparkeerd in een parkeergarage van het een medisch centrum. Oeps 2. 

We konden nergens betalen en we wisten even niet hoe we er uit moesten. Gelukkig zijn Amerikanen altijd erg behulpzaam en ook krakkemikkige Amerikanen zijn niet anders. Een dametje vertelde ons dat we bij een dokter ons parkeerticket moesten laten valideren. Maar om nu bij de eerste de beste dokter binnen te stappen leek ons ook nogal wat. We vonden al snel een soort van balie en daar legden we uit dat we een foutje hadden gemaakt. De dame achter de balie vond het gelukkig een grappig verhaal en gaf ons een kaartje waarmee we gratis konden uitrijden. “Pfieuw! Dat scheelde niks” om met de woorden van Quinn te spreken.

Met een beetje pijn in ons hart verlaten we Portland. Wat een fijne gedachte dat we hier nog terugkomen. 

Voor nu is het op naar de Oregon Coast. Eerste stop: Cannon Beach. We komen in een hele andere wereld terecht. Het moderne Portland met het platteland van Oregon is een groot contrast. Het lijkt wel of de tijd hier heeft stil gestaan. 

Na 1,5 uur komen we in Cannon Beach aan. Was het in Portland nog 35 graden. Hier is het slechts 17 graden. Gelukkig zijn we geen lichtbepakte reizigers en hebben we voor dit weer ook voldoende kleding in de koffer. 

We checken in bij een schattig hotelletje en moeten vervolgens een eindje verder zijn om naar onze cottage te gaan. Wat een teleurstelling. Het enige wat hier goed aan is, is de locatie. Op 2 minuutjes lopen sta je met je voeten in het zand en heb je een prachtig zicht op Haystack Rock. Maar de cottage is smerig, het stinkt er en de meubels zijn vies. We “moeten” hier 2 nachten slapen en hebben de hoofdprijs betaald vanwege de locatie. Oeps 3. 

Toch besluiten we dat dit niet onze manier van vakantie is en breken we ons noodfonds aan. (Gouden tip: houd altijd een noodfonds aan in je vakantiebudget om dit soort tegenvallers op te vangen). We zetten deze joker dus als flink vroeg in tijdens onze reis maar dit is wat ons betreft een noodgeval. 

We boeken een Air BnB een eindje verder aan de kust bij Newport en met een opgelucht gevoel gaan we eten. 

Het blijkt nogal een uitdaging te worden om een restaurant te vinden in Cannon Beach want overal worden we verteld dat we minstens een uur moeten wachten voor er een tafel vrijkomt. Quinn is al total loss van het rondrennen op het strand dat we dat niet gaan redden. 

Zo komen we in het enige zaakje terecht waar er nog een tafeltje vrij is. Nu hebben wij al best veel restaurantervaring maar dit slaat werkelijk alles. We aten namelijk in een restaurant/pub/brouwerij/gereedschapswinkel. (Huh?). 

We dachten dat de naam Screw&Brew (schroef en brouwerij, vrij vertaald) een leuke verwijzing waren naar het een of het ander maar je kan hier echt schroeven kopen (en betonscharen, hamers, spijkers enz) en kiezen uit 20 soorten bier. Ook hadden ze wat te eten en terwijl wij wachtten op onze bestelling sorteerde Quinn de onstoppers in de winkel. Zo, deze ervaring kan ook weer van onze bucketlist af. 

Met lood in onze schoenen gaan we terug naar onze “cottage”. Gelukkig zijn we allemaal nog gammel van de jetlag en slapen we binnen een mum van tijd. 

‘S Ochtends treuzelen we geen moment en pakken we onze spullen en vertrekken we naar het strand. Het is nog wat fris maar dat maakt niet uit want Quinn heeft de tijd van z’n leven. Lekker rennen, rollen en springen. 

Na al dat geren is het tijd voor een stevig ontbijt. Pancakes, French Toast, Omelet. En dat alles met uitzicht op het de oceaan met Haystack Rock. Een grote rots in de branding (ja echt) waar Cannon Beach bekend om is. 

Bij het weggaan worden we aangesproken door een oudere dame over het gedrag van Quinn. Oeps 4? Nee, integendeel. Ze complimenteert ons met ons voorbeeldige jongetje. Ze vond dat hij zo braaf aan tafel zat en zo met smaak zat te eten. Wij zijn er zelf eigenlijk ook wel een beetje verbaasd over. De Amerikaanse lucht heeft een goede invloed op Quinn’s eetlust. Het helpt natuurlijk ook dat we pancakes eten in plaats van groenten. 

Na het ontbijt checken we uit bij onze “cottage” en belooft de receptionist dat de manager nog gaat bellen om iets van compensatie te regelen. Dat gebeurt natuurlijk niet maar dat hadden we ook niet verwacht. We zijn al lang blij dat we daar weg kunnen. 

Op naar Newport. Maar wat is dat nu? Ik dacht dat Newport op weg was naar onze bestemming Lincoln City aan de kust. Nu blijkt dat eerst Lincoln City komt en dan pas Newport. In plaats van dat we onze route nu dus opbreken in 2 kleine stukjes gaan we een half uur langer rijden. Oeps 4. 

Niet getreurd, het beloofd een prachtige route te worden langs de kust van Oregon. Het eerste stuk is inderdaad prachtig maar dan slaan we af en na een half uur zien we nog steeds geen kust. Alleen maar naaldbomen. Ook mooi, maar niet precies wat we voor ogen hadden. 

Wat blijkt, de navigatie heeft gekozen voor de snelste route en dat is dus niet langs de kust. Oeps 5. 

Gelukkig kunnen we nog halverwege aansluiten op de route en zien we toch nog de prachtige, ongerepte kust van Oregon. Wat is het hier mooi. 

Onderweg stoppen we nog een paar keer en spotten we vanaf de kust zelfs wat walvissen in de verte. Heel bijzonder. 

Halverwege de middag komen we aan bij onze cozy cottage in Newport. Newport is al erg leuk en deze cottage is fantastisch. Quinn heeft z’n eigen slaapkamer, er ligt speelgoed en de inrichting van de cottage is heel gezellig. En ook niet onbelangrijk. Het is er heerlijk schoon.

‘S Avonds eten we in een heerlijk restaurantje met een goed glas wijn uit Oregon. Oregon heeft namelijk ook een wijnstreek en de wijn die wij drinken is echt heerlijk. Quinn krijgt een tosti en is ook blij en zo eindigen we de avond in onze cozy cottage.

Vandaag rijden we een stukje terug naar Lincoln City en hebben we onze laatste dag aan de Oregon Coast. Vervolgens gaan we landinwaarts richting Eugene. De stad waar Nike vandaan komt. 

Tot snel weer.

Liefs André, Joyce & Quinn