Het avontuur begint, uiteindelijk...

Op 16 januari 2019 boekte ik de vliegtickets naar Portland. Een hele tijd leven we dus al naar deze reis toe met alle voorpret die daarbij hoort. Route uitstippelen, accomodaties boeken en ga zo maar door.  En was ik altijd al graag goed voorbereid op reis. Sinds we Quinn aan ons reisgezelschap hebben toegevoegd gaat de voorbereiding steeds meer op een militaire operatie lijken.

Een week voor vertrek was de koffer al zo goed als ingepakt. Lichtbepakte reizigers zijn we nooit echt geweest maar met enige trots durf ik toch wel op te schrijven dat we met evenveel bagage op reis gaan met z’n drieën als dat we dat deden met z’n tweeën. Voor dat je je nu gaat bedenken hoeveel we dan in hemelsnaam met z’n tweeën niet meenamen op reis dwalen we teveel af van waar dit verhaal echt over gaat. Dit verhaal gaat natuurlijk over onze alweer zevende roadtrip door de States. 

Op zaterdag 24 augustus vertrokken we met z’n drietjes naar Schiphol waar we een heerlijk hotel hadden geboekt. Jep, deze keer hadden we voor een upgrade van Van der Valk gekozen en sliepen we in het luxeuze HIlton Hotel. Ook de auto krijgt een upgrade want de komende 20 dagen staat deze droog in de parkeergarage van het hotel. Ja, de auto heeft ook een soort van vakantie. Thuis staat hij namelijk altijd in weer en wind buiten op de oprit. 

Quinn voelde dat er wat anders dan anders aan de hand was en er viel geen land met hem te bezeilen. Het werd dus keten op de hotelkamer tot laat in de avond en we hielden ons hart al vast voor de dag erop. 10 uur lang met deze stuiterbal in een vliegtuig? Dat komt niet goed. 

De volgende ochtend is Quinn niet uit bed te branden en zo mak als een lammetje laat hij zich in de buggy over de luchthaven rijden. We gaan vlot door de douane en na wat poffertjes als ontbijt is het al tijd om te boarden. Quinn is zo uitgeteld van de avond ervoor dat we de hele reis geen kind aan hem hebben. Hij kijkt filmpjes, speelt een spelletje en slaapt wat. André en ik hebben een hele relaxte vlucht en komen er aan toe om zelf ook wat films te kijken en even onze ogen te sluiten. Wat zijn we trots op onze kleine man. 

Eenmaal aangekomen in Portland is het inmiddels al half 9 ‘s avonds voor ons maar is het lokale tijd pas half 12 ‘s ochtend. Quinn is zo blij dat hij uit het vliegtuig mag en entertaint iedereen in de shuttlebus van het vliegtuig naar de terminal. Het stilzitten is hij nu wel zat maar dan moeten we nog door de douane heen. Gelukkig is het een klein vliegveld en kunnen we snel onze koffers ophalen maar Quinn zegt dat hij naar huis wil en niet meer naar Amerika. Ehm ja, laten we dat maar niet doen. Voorlopig gaan we nog lang niet naar huis. Gelukkig is Quinn al gauw weer om als we zeggen dat het avontuur kan beginnen.  

Alhoewel, het avontuur laat nog even op zich wachten want we moeten de huurauto nog ophalen. Ook daar staat een enorme rij en terwijl André de papieren regelt doe ik met Quinn wedstrijdje hardlopen tussen de huurauto’s. Helemaal te gek na 10 uur in een vliegtuig, vindt Quinn dan toch.  

Als de huurauto dan eindelijk is geregeld kunnen we nog niet vertrekken. Quinn’s koffer is achtergebleven in de shuttlebus. Daarin zitten al z’n Paw Patrol pups en z’n knuffelaapje dus die moeten we terugvinden. Ook al was ik niet meer zo scherp na 10 uur, de naam van de buschauffeur had ik onthouden en na niet al te veel extra oponthoud is de koffer van Quinn ook weer terecht. 

Het avontuur kan nu dan echt beginnen en dat doen we met een heuse ontsnappingsactie. We gaan namelijk Quinn illegaal meenemen in de auto oftewel zonder dat hij in een autostoeltje zit. De huurprijs van een autostoel is schandalig en daarom hebben we besloten om een autostoel te kopen. Dan heeft Quinn een nieuwe autostoel, je weet namelijk nooit wie en wat er daarvoor allemaal in zo’n huurstoel heeft gezeten. En in plaats van dat we geld “weggooien” door te huren kunnen we de autostoel aan het einde van onze reis doneren aan een goed doel. 

Ik had voor de reis al helemaal uitgezocht dat Quinn en ik met een tram naar de winkel konden reizen en André met de auto om zo niet illegaal te hoeven reizen. Ik had er alleen geen rekening mee gehouden dat het autoverhuurbedrijf niet aan de terminal van het vliegveld zat en dat deze zich letterlijk 1 minuut rijden van de winkel bevond. We konden de winkel aan de andere kant van de straat zien liggen. 

Dus, we besloten een gokje te wagen en Quinn te verstoppen op de achterbank. Met behulp van geblindeerde ramen en de radio op standje 10 konden we ongemerkt Quinn naar buiten smokkelen en stonden we 1 minuut later voor de Target. Quinn zit nu dus prinsheerlijk in z’n spiksplinternieuwe autostoel met uiteraard een bekerhouder. Dat hoort er in Amerika natuurlijk bij. 

In de auto valt het ons direct op hoe groen alles is. Hoge bomen, bergtoppen in de verte en heel veel mooie huizen. Van die typische Amerikaanse huizen met veel houtwerk, veranda’s en natuurlijk de Amerikaanse vlag. Maar ook af en toe een regenboogvlag. Portland is een liberale stad en dat valt direct op. 

We blijven de komende 4 nachten in een luxurious condo. Een luxe onderkomen, volgens de advertentie op Air BnB, maar daar is geen woord van gelogen. We zitten in een rustige woonwijk in een prachtig studiootje dat van alle luxe is voorzien. Airconditioning, design meubelen, fijne keuken en mooie badkamer. Er staat een flesje wijn klaar voor ons en een gift card om bij de plaatselijke coffee shop te gaan ontbijten. Een fijne plek dus om bij te komen want ondanks dat het nog maar middag is zijn we behoorlijk uitgeteld. We bestellen wat te eten bij een Italiaan via Uber Eats (wat is dat toch een uitvinding) en gaan vroeg slapen. 

Rond half 2 ‘s nachts zijn we alledrie klaarwakker. En probeer je zelf nog opnieuw in slaap te komen. Quinn heeft daar geen boodschap aan. Hij is wakker en wil spelen. We volgen alle tips op die we op internet kunnen vinden maar Quinn gaat niet meer slapen. Wij dommelen nog wat weg terwijl hij op de iPad filmpjes kijkt (en de internet bankieren app blokkeert blijkt de volgende ochtend) en om 6 uur besluiten we dan maar echt op te staan. Mijn telefoon staat vol met berichtjes want ik ben jarig! Dat is leuk wakker worden. 

Rond 8 uur zijn we in de coffee shop om onze gift card in te leveren en m’n verjaardag begint goed met een echt Amerikaans ontbijt met french toast, maple syrup en pancakes. In de coffee shop hangt een gezellig sfeertje en er is een speelhoek waar Quinn zich lekker bezighoudt. 

Na het ontbijt besluiten we om naar een stadspark te gaan om een frisse neus te halen maar eenmaal daar aangekomen ligt Quinn te slapen en gaat het met mij ook niet zo lekker. Zo’n jetlag is toch niet niks. We maken dus maar rechtsomkeert en blijven de rest van de middag in ons studiootje. Wat eigenlijk ook wel heel erg lekker is. Aan het einde van de middag belanden we dan toch nog even in een park met een speeltuin waar Quinn z’n laatste restjes energie opgebruikt om te spelen. 

De volgende nacht slapen we al iets langer. Tot 20 voor 4. We proberen nog wat te slapen maar ook nu heeft Quinn daar geen boodschap aan. We drinken dus maar een extra bak koffie en vertrekken op tijd richting de dierentuin. 

Portland heeft een prachtige dierentuin en we vermaken ons de hele ochtend met het ontdekken van alle dieren. Olifanten, leeuwen, beren, tijgers. Alle wilde dieren komen voorbij en Quinn kijkt z’n ogen uit. 

Nu ligt hij lekker te slapen en hebben wij ook weer even tijd om bij te komen. Vanavond gaan we proberen lekker uit eten te gaan. Portland staat bekend om z’n goede restaurants en foodtrucks. Dat mogen we dus niet missen. 

Tot zover dus onze eerste update van deze reis. De komende dagen blijven we nog in Portland. Morgen hebben we plannen om fietsen te huren. Portland is namelijk een biketown en dat willen we natuurlijk zelf ontdekken hoewel we het een en ander nog wel van het weer laten afhangen. We mogen niet klagen want het is hier erg mooi weer maar het is wel warm. Morgen wordt het opnieuw 35 graden dus we kijken het nog even aan. Je leest In ieder geval snel wat we uiteindelijk hebben gekozen. 

Liefs

André, Joyce & Quinn