Meest Zuidelijk Punt van Amerika

Reizen met een kindje vraagt om een goede planning. We proberen zoveel mogelijk in Quinn's ritme te blijven en dat betekent onder andere zoveel mogelijk rijden tijdens zijn dutjes. Dus als Quinn om 7 uur wakker wordt start de klok en hebben we twee uur de tijd om aan te kleden, te ontbijten en de koffers te pakken. Na 2 uur wordt er namelijk in de oogjes gewreven, wordt Quinn wat onhandig en wordt hij verdrietig van de kleinste dingen. Tijd dus om een dutje te doen. 

De rit van Mile Marker 92,5 naar Mile Marker 0, Key West, neemt twee uur in beslag en Quinn slaapt de hele reis. Ondertussen verheugen wij ons op een mooie rit over de legendarische snelweg die de eilandjes verbindt tot aan het meest zuidelijke punt van Amerika. 

Eerlijk is eerlijk. De Deltawerken of de Zeelandbrug zijn net zo indrukwekkend. Minder lang misschien maar onze verwachtingen waren wellicht iets te hoog. We rijden van eiland naar eiland en ook al zien we veel water en groen. We zien ook veel lokale winkels, tankstations en supermarkten en die zijn niet echt bijzonder. Bovendien valt het op dat de Keys nog volop in herstel zijn van de orkaan Irma. Het meest indrukwekkende van de reis is dan misschien ook wel de chaos die nog steeds te zien is. Zo zien we ingestorte huizen, huizen waar de betimmering volledig is weggevaagd, kapotte boten en trailers en caravans waarvan niet meer dan het geraamte over is. Er is nog veel te doen. 

Rond 11 uur komen we aan bij onze volgende bestemming Key West en mogen we gelukkig eerder inchecken in ons hotel. Het hotel is waanzinnig. Prachtige kamer, 6 (!) zwembaden, ligbedden, Starbucks koffie. Wat wil een mens nog meer. Quinn is heerlijk uitgerust en we besluiten naar het zwembad te gaan. Het water is 30 graden en Quinn vindt het fantastisch. Lekker spetteren in het water. Hij heeft de grootste lol. Ook uit het zwembad in de tuin kan hij z'n lol op en stapt hij er vrolijk op los. Na een paar uur is hij dan ook afgepeigerd en tijdens zijn dutje genieten wij van het zonnetje op ons balkon. 

Na zijn dutje vertrekken we naar Old Town Key West. Volgens de reisgids zijn er hier prachtige huizen te zien volgens traditionele stijl. We verwachten een chique centrum maar ook dit blijkt wel mee te vallen. Op straat lopen er veel mensen van middelbare leeftijd die het iets te gezellig hebben. (Lees: dronken zijn). Af en toe zien we een kunstgalerij of een leuke boutique. Het zijn toch voornamelijke schreeuwerige toeristenwinkels en barretjes met keiharde jaren 80 muziek die zijn gevestigd in de mooie, houten huizen. We eten in de plaatselijke diner en gaan dan weer terug naar ons hotel. We constateren dat wij de meest frisse types zijn die er rond lopen. Het zijn voornamelijk verzopen vaten die ons pad kruisen. 

De volgende ochtend besluiten we Key West nog een kans te geven en om 11 uur hangt er een heel ander sfeertje. We lunchen bij het Meest Zuidelijke Café van Amerika en dan vallen er wat puzzelstukjes op z'n plek. We zijn ongeveer de enige die koffie bestellen bij ons eten. De rest zit al vrolijk om 11 uur aan de Mimosa's, Margarita's of Mojito's. We horen zelfs een vrouw zeggen: "Nee dankje, ik hoef niks te eten want ik heb m'n lunch in een glas". Aha! Vandaar dat iedereen om 16:00 uur 's middags al helemaal beneveld door de straten loopt. We willen liever niet weten hoe het is om 20:00 uur na de happy hours. 

Veel tijd om erover na te denken is er niet want Quinn begint in z'n oogjes te wrijven. We willen nog een foto maken bij het meest Zuidelijke Punt van Amerika maar er staat een grote rij dus doen we dat van een afstandje. Bijna gelukt dus om op het meest Zuidelijke punt te staan op ongeveer 20 meter na. 

Terwijl Quinn lekker ligt te dutten maken wij de reis weer terug naar Mile Marker 92.5. We stoppen tegenwoordig niet meer bij de Starbucks om binnen koffie te drinken maar ontdekken nu de Drive Thru. Ideaal! 

Quinn tukt weer de hele reis en aan het einde van de middag komen we weer aan bij ons resort van de dagen ervoor. Het tropenhuisje is helaas bezet en we hebben nu een gewone kamer. Prima voor een nachtje want morgen rijden we door richting Orlando. We maken nog een tussenstop in Port St Lucie omdat het anders wel een erg lange reis zou worden dus morgen wordt met name een reisdag. Een tussenstop bij Boca Raton staat wel op de planning. Dan zijn we maar een paar mijl vandaan van Mar A Lago waar President Trump graag vertoefd. Al hoorden we dat hij voor dit weekend zijn plannen heeft gecancelled om langs te komen vanwege de government shutdown. We zijn blij dat wij geen nationale parken op onze planning hebben staan want die zijn vanaf nu dus gewoon dicht. Hopelijk komen ze er dus snel uit want voor heel veel ambtenaren betekent dit nu, onvrijwillig, onbetaald verlof. Wat is het toch een bijzonder land! 

Tot later!